Şimdi senin üşüyen gözlerinle izliyorum dünyayı

Koyu bir bulut esniyor- seni uyumadan önce

Denizsiz kentin karanlık yollarında ışıyorsun

Kül yazıyor, sen bozuyorsun

Körpesin kar tanesi…

Ve hep öyle kalacaksın;

Daima genç ve masum…

Şimdi yangınsın,

Sen gibiler böyle alev alev yürür cennete…

Bir gecede uzar gümüş saçların,

İpekten daha ipek

Bahardan daha taze…

Görmediğim gözlerinle izliyorum dünyayı

Bu gece –nice sonra denizsiz kentin sokaklarında koşabileceksin

Ne bir ıstırap var kristal topuklarında

Ne de başucundakilerin gözyaşı ile yıkanıyor tenin.

Bu gece, kısa ve sancılı geçmişini aklıyorsun gride.

Sokak lambalarından topluyor kimisi gözyaşlarını

Ve artık kış onlara daima seni anımsatacak

Ama sen rüzgâr gibi hürsün bundan böyle;

Hürlüğün kimisine çok acı verecek.

Ben senin gözlerinle izliyorum dünyayı –görmediğim gözlerinle

Kar tanesi! Anne-sütü gibi helâl yağıyorsun bu gece.

Tanrının tahtında meleklerle yan yanasın

Biliyorum onlar gibi beyaz, pür-i nur;

Işık yapraklı bir ağaçsın artık,

Kanatlarında zamansızlık yüklü ak kuğu,

Zannederler ki, düşer kar taneleri;

Oysa uçuşur onlar;

Ve konarlar bir kuşun konduğu gibi.

Bari, mevsimden mevsime anneciğinin penceresine kon emi…

Etiketler: KuZeY007