ayrılık sevdi bizi içim hüzün denizi
çekip git desemde gitme
en güzel derdim sensin ölüm seninle gelsin
bende bit desemde bitme

sana git dedim yalan yokluğun bende kalan
son sözüm budur sakın gitme

çekil git artık düşlerimden
bıkıp usanmadın mı benden artık
gözlerimden yüreğimden ve içimden
ve var olan herşeyimden
git artık

dokunma kirletirsin beyazları
konuşma tüketirsin satırları
mehtabı bırak doğan ayrılık
çekil git şafak gelen aralık

kanıyorum zaten uzak dur benden
sebebin olurum yakanının olurum
çekil git yolumdan ölümün olurum
ve git artık nolursun git benden

konuşma nefesini al benliğimden
ben soluğunu kesmeden
sus demeden sus nolur söylemeden
git birdaha allah aşkına hiç dönmeden

yıkıl git artık hayallerimden
kumdan evlerim yıkıldı artık
taşlarımdan oyuncaklarımdan beynimden
ve yaşayan herşeyimden
git artık

uzanma karaya çalarsın günleri
söyletme devrik cümlelerim olursun
ne öznesini ne yüklemini kurtara bilirsin
çekil git bırak bütün düşüncelerimi

yaralıyım zaten şöyle dur gönlümde
derdin olurum korun olurum
çekil git ağrın değil külün olurum
ve git artık nolursun git git gözlerimden

kal yerinde öylece ses etme
mevsimlerce solsun senelerce
mümkünse çıkmasın o iki hece
öldü de bitsin bu işkence

yada bi sonbahar sarardı de
düşen her bi yaprakta uzaklaştı de
deki gövdeden dal kırıldı kopan candı
yıkıldı de deki öldü öldü de
yaşamaz de olsun de deki bitti bitti de

kardı yağdı yağmurdu aktı sonra toprağa karıştı
kurudu de soldu de
ne bileyim işte kısaca öldü de

ve cekil git artık
gölge etme alın yazısı gibi görme
deyilim birşeyin olmadım hiç birşeyin
çekil git artık nolur çekil git kötü söyletme
yaşamaz de olsun de deki bitti bitti
kardı yağdı yağmurdu aktı kurudu de
sonra toprağa karıştı soldu de
ne bileyim işte kısaca öldü de

Etiketler: Nevval