Seni seviyorum çünkü











Bu soğuk günde içimi ısıtan bir esinti



gibisin …





Hafiften esiyorsun, iliklerime

işleyerek …





Sonra da kaybolup gidiyorsun, daha

nereden geldiğini



Anlayamadan …















Seni Sevmekten başka bir şey gelmiyor

içimden …





O kadar doğal ki bu duygu ruhumun

derinliklerinde,





Sanki doğduğumdan beri var …





Sadece ortaya çıkmak için seni

bekliyordu …

















Sensiz bir yaşamı artık

düşünemiyorum …





Sensiz bu kuru dünyada yaşamaktansa,





ölümün soğuk nefesini öpmeyi





bir daha hiç seni görmemektense

hayata arkamı dönmeyi





tercih ederim …





















Ne zaman bir aşk şiiri duysam,

mısralardan sen akıyorsun …





Ne zaman eski bir şarkı gelse

kulağıma,





Gitar telleri arasından süzülen notalar,

seni getiriyor bana …





















Sen hep benimlesin …





Gözümü kapatmam yeterli seni



görmem için …



Tatlı narin tenini …

























Belki de ilk defa bir kadının kokusu



beni çılgına çeviriyor





içimden Odyseus’a türkü söyleyen



deniz kızları da





Onu aynı kokuyla baştan çıkarmaya mı



çalıştılar acaba diyorum





























Gözlerinin içinde binlerce yıldız,





Gecenin karanlığını delip geçiyor …





Bana bakarken kendimi yıldızlara



tepeden bakıyor gibi hissediyorum…



















Benliğim sana ait …





Sen onu buruşturup çöpe de atabilirsi,





Kalbine yakın bir yere de



koyabilirsin …





Tanrım !!!





O kalbine yakın bir yerde olmak



istiyorum …

























Sen sensin …





Ama sen beni ben olduğum için



seviyormusun





Onu kim bilir …





















Seni Sevmeyi Seviyorum …





Seni koklamayı seviyorum …



Sana dokunmayı seviyorum …























Saçların ellerimin arasından kayıp



giderken,





Dünyada cenneti bulmuş gibiyim …





Bir an elimde tutuyorum o cenneti …





Bir an sonra belki de tamamen



ellerimden kayıp gidecek …



























Ben hiç bir ERKEK için şiir yazmadım,



bu hep tuhaf gelmişti …





Ama şimdi senin için şiir yazmamak



tuhaf geliyor





















İçimde bir umut var …





Bu şiiri belki başucuna koyarsın …





Kim bilir belki yanına da ”Kırmızı” bir



gül …





Tanrı çiçekleri yaratırken seni de



onlarla beraber yaratmış …























Papatyadan güzel,





Zambaktan asil,





Manolyadan tatlı,



Gülden daha güzel kokulu …























Güzelliğine melekler imreniyorlar …





Dünyada ise,





Ölümlüler arasında galiba bir tek



benim gibi bir iki şanslı



Onu farkedebiliyor …





















Ölene kadar, yok olana kadar seninle



olsam,





Bu herhalde bir ceza gibi gelir,



Daha çok senle olamadığım için …























Senin tarafından Sevilme fikri bile bir



insanı hayatı boyunca



mutlu edebilecek kadar güzel ve asil …

























Seni anlatmak için mısralar



yetmiyor …





Düşünüyorum bir kış gecesi bunu



yazarken,





Acaba kaç şair senin güzelliğini



anlatmak için binlerce mısra yazdı …





















Senin gülümsemen güneşin doğuşu gibi,





İnsana her şeyi unutturuyor,





Sadece seyredip tadına varma hissi



uyandırıyor …































Bu kadar nedenden sonra bile SENİ ne



kadar SEVDİĞİMİ anlatamadım !!!