Susmadım ama
keşkelerim kaldı..
Doğru olduğuna inandığım bir şey
varsa
Ya da aklıma bir şey takıldıysa..
Bir şeye kızmışsam,
Ya da bir haksızlığa uğramışsam..
Asla susmam.
Susamam
Sadece duyacaklarım canımı
acıtır diye korkarsam..
İşte bir tek o zaman susarım ben..
Etrafıma kırgın bakmaya başlarım.
Söylemediklerimi yükler ruhuma
"Ya söyleseydim" le başlayan
cümlelerimin soru işaretleri
peşimdeyken yaşamaya çalışırım ..
Taa ki yüklendiğim ağırlıklar
taşınmaz hale gelene
kadar..
Duyacaklarımın açacağı
yaralardan
korkarsam eğer..
İşte o zaman yazmaya başlarım
ben..
İçimdeki isyan kelimelere
dökülürken,
Kızgın ve kırgın gözyaşlarım onlara
eşlik eder..
Ve gözyaşlarımın dağıttığı
mürekkep
kuruyana kadar..
Ya da esen bir rüzgarla isyanım
yazılı
kağıtlar uçana kadar..
İzi kalır bende yaşananların
Konuşulmayanların..
Konuşamadıklarımın.
Keşke..
Yıkandıkça temizlenecek bir leke
olsaydın da..
İz bırakmasaydın..
Kaybolsaydın