Öylesine bir bahar akşamında
Soğumuş çay tadında
Dudaklarımda seni özlemenin
Tarifini sevdim
Günahı boynuna suçların
Diz çökmeyen kavgasında
Yine de "SEN" demenin
Bir tek sana yenilmenin
Sancısını sevdim...
Ben
Seni sevdim...
Hani bir otobüs garında
O son bakışı hafızama çizerken
İçin ağlamak dolu yüzüme gülümserken
Sana veda etmenin
Hüznünü sevdim...
Aklımı çelerdi yokluğun
Hani en sessiz kaldırımlarda
Genzimi yakarcasına
Gözlerime dolan o sarhoşluğun
Sebebini sevdim...
Ben
Seni Sevdim...
Uskumru bir akşamda
Bir deniz kıyısında
Avucundan öptüğüm zaman
Kirpiklerinden damlayan
Tek bir gözyaşıyla
Bana bakışına
Bende kalışına
Benim oluşuna şükrettiğim
O duayı sevdim
Ben
Yarım kalmış bir şiirin son cümlesi
Boğazımda düğümlenen o Selanik türküsü
Yaşanmamış bir sevda öyküsü dediğim
Ama istediğim
Şimdi her akşam düşlerime doğan
O dolunayı sevdim
Ben...
Seni...
Çok sevdim...
Bilinmeyen bir şehirden bilinmeyen bir şehire:
Kavgasını verdiğim yüreğim kan revan olup
vazgeçmediğimsin...
Tek'sin...Sonsuza dek'sin...
Soluk almak, yorulmak,
gülümsemeksin...
Seni de...
Kavganı da severim...
Sevmeksin...
