onun deli dalgalarına.

Hırçın hırçın kayalara vuruşuna,

yüreğindeki duruluğa demiş ki

suya:

Gel sevdalım ol,hayatıma anlam

veren mucizem ol...

Su dayanamamış ateşin

gözlerindeki sıcaklığa al demiş;

Yüreğim sana armağan...

Sarılmış ateşle su birbirlerine

sıkıca, kopmamacasına...

Zamanla su, buhar olmaya,ateş,

kül olmaya başlamış.Ya kendisi

yok olacakmış, ya aşkı...Baştan

alınlarına yazılmış olan kaderi de

yüreğindeki kederi de

alıp gitmiş uzak diyarlara su...

Ateş kızmış, ateş yakmış

ormanları...

Aramış suyu diyarlar boyu, günler

boyu, geceler boyu Bir gün

gelmiş, suya varmış yolu Bakmış

o duru gözlerine suyun,

biraz kırgın, biraz hırçın. Ve o an

anlamış;aşkın bazen gitmek

olduğunu.

Ama gitmenin yitirmek

olmadığını....

Ateş durmuş, susmuş, sönmüş

aşkıyla.

İşte o zamandan beridir ki:Ateş

sudan,

su ateşten kaçar olmuş..Ateşin

yüreğini sadece su, Suyun

yüreğini sadece ateş alır olmuş...